دوستی گلدانیست که دمیده است در او تازه گلی

چهار فصلش همه سبز، آشتی شاخه او

عطری از عاطفه در او جاری، تارش از ململ عشق

میشود پای خزان باز به کاشانه ما...

زندگی دفتری از خاطرهاست ... یک نفر در دل شب ،

 یک نفر در دل خاک ... یک نفر همدم خوشبختی هاست ،

 یک نفر همسفر سختی هاست ،چشم تا باز کنیم

عمرمان می گذرد... ما همه همسفریم

هر که عاشق شد جفا بسیار میباید کشید

بخت بد بین از اجل هم ناز می باید کشید!!!!!

تنها بازمانده یک کشتی شکسته به جزیره کوچک خالی

 از سکنه افتاد.

او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد و اگر

چه روزها افق را به دنبال یاری رسانی از نظر می گذارند،

اما کسی نمی آمد.

سرانجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها

کلبه ای بسازد تا خود را از عوامل زیان بار محافظت کند و

داراییهای اندکش را در آن نگه دارد.

 که عظمت و بزرگی خداوند را به کمک می خواند

میدونی وقتی خدا

داشت بدرقه ات می کرد بهت چی گفت ؟

جایی که میری مردمی داره که می شکننت نکنه غصه بخوری

من همه جا باهاتم . تو تنها نیستی .

توکوله بارت عشق میزارم که بگذری، قلب میزارم که جا بدی،

اشک میدم که همراهیت کنه، ومرگ که بدونی برمیگردی

پیشم