نازنین امد و دستی به دل ما زد و رفت

پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت

کنج تنهایی مارا به خیالی خوش کرد

خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد

آتش شوق در این جا شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته ما به چه دردش می خورد

گه چو برق آمد و بر خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه طوفانی ام اندیشه نکرد

چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت

بود آیا که از دیوانه ی خود یاد کند ؟

انکه زنجیری به پای دل شیدا زد و رفت

سایه آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش

عشق فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت

                                          از طرف داداش گلم شهرام